Excursus: Jak rolnik zdobył bydło

Nowa epoka kamienia łupanego (neolit) oznacza przejście człowieka od łowcy-zbieracza do osiadłego rolnika, który uprawia zboże i hoduje zwierzęta. W Europie Środkowej „nowy sposób życia” rozprzestrzenił się wzdłuż regionu Dunaju od około 5500 lat pne - austriaccy rolnicy mogą zatem pochwalić się niezwykle długą tradycją!

(Widzieć. http://de.wikipedia.org/wiki/Jungsteinzeit#Neolithische_Revolution)

Ówcześni ludzie chwytali rodzime dzikie zwierzęta i udomowili je. Najpierw były owce i kozy, nieco później bydło i świnie. Wspólne życie dawało ogromne korzyści wszystkim „uczestnikom” – ponieważ w prehistorycznej Europie wilki i niedźwiedzie znajdowały się na szczycie łańcucha pokarmowego obok ludzi. Ludzie dbali o bezpieczeństwo swoich zwierząt i odpowiednie zaopatrzenie w paszę; w zamian otrzymywali wełnę do produkcji tekstyliów, a także mleko i mięso. Otrzymali wsparcie w opiece nad stadami i pilnowaniu zagrod przed psami, które żyły z ludźmi już od kilku tysięcy lat i już wyglądały bardzo podobnie do dzisiejszych dużych ras psów.

Niewiele zmieniło się w tej społeczności przez wiele stuleci. Dopiero w epoce żelaza, czyli od około 1000 roku p.n.e. pojawił się ptactwo domowe, wzbogacając swoich właścicieli jajami i rozgrzewającymi piórami. Gęsi domowe hodowali po raz pierwszy Niemcy i Rzymianie; ci ostatni również przywieźli kota ze sobą na nasze szerokości geograficzne podczas marszu przez Alpy.

Chociaż konie były hodowane w Europie od około 1500 roku pne, były to prawie wyłącznie wierzchowce. Dopiero we wczesnym średniowieczu poszczególne rasy koni w wyniku hodowli stały się na tyle silne, że w połączeniu z nowymi rodzajami zaprzęgów mogły być efektywnie wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe i robocze. Wreszcie w późnym średniowieczu na farmę trafiały również króliki i zające stajenne.

(Widzieć. http://www.ooegeschichte.at/epochen/urgeschichte/neolithikum/lebens-und-wirtschaftsform/ackerbau-und-viehzucht/ w związku z artykułami wiki na temat odpowiednich zwierząt)

Pierwsi rolnicy zapewnili stabilne dostawy żywności, które umożliwiły utworzenie większych, stałych osad: zapoczątkowali tak zwaną rewolucję neolityczną.

A zastępując leniwe bydło potężnymi końmi jako zwierzęta gospodarskie, rolnicy w średniowieczu byli w stanie znacznie zwiększyć swoje plony - tylko wtedy można było zapewnić zaopatrzenie całych miast.

Historia cywilizacji jest zatem zasadniczo także historią rolnictwa.